آقای حدادال! مشکل کاهش جمعیت با راه اندازی وزارتخانه حل نمی شود. با مردم صحبت کنید تا بفهمید چرا بچه دار نمی شوند.

به گزارش آنلاین روزنامه هم میهن، وی اظهار داشت: امروزه بسیاری از کشورهای جهان به فکر راه اندازی وزارت رشد جمعیت هستند و باید تمام تلاش خود را برای جلوگیری از این بحران ها در آینده انجام دهیم. ذکر 10 نکته منطقی است:

1- در سال های اخیر نمونه کره جنوبی در تمثیل اصولگرایان گم شده و حتی متهم به الگوبرداری از کره شمالی شده اند. کشوری که ارتباط چندانی با دنیا ندارد و معتقد به خودکفایی در همه امور است و نیازی به دیگران ندارد. با وجود اینکه آقای حددادال متعلق به این اردوست و یکی از نمادها و رهبران آن است، اما در انگلستان تحصیل کرده و در دانشگاه کانت تدریس می کند و سال ها پیش ایده ژاپن اسلامی و شاید را مطرح کرد. یکی یکی از دلایل عدم تمکین اصولگرایان از وی و واکنش به مقایسه جریان های جدید با «پژوش» قبل از چنارهای ریشه دار این بود که او را عمیقاً غرب ستیز و غربی نمی دانند. نشانه ای از این را می توان در مثال کره جنوبی به جای کره شمالی یافت.

2- اگر کره ای ها به فکر تاسیس وزارت رشد جمعیت افتادند، وزارت “خوشبختی” سال ها پیش در امارات متحده عربی تاسیس شد. اگر باید به ابتکار یک کشور غیرمسلمان در خاور دور توجه کنیم و از آن الگو بگیریم که وزارت «رشد جمعیت» را راه‌اندازی کرده یا در حال بررسی است، پس چرا نباید به وزارت شادی در این کشور نیز توجه کنیم. توجه کشور ما؟ همسایگی و در کشور اسلامی؟

3- دلیل اصلی کاهش رشد جمعیت در ایران این نیست که ما وزارت رشد جمعیت نداریم. زیرا اگر با راه اندازی یک وزارتخانه مشکل حل می شد، انشاءالله در سایر حوزه هایی که وزارتخانه، ادارات دولتی و نهادهای دولتی داریم، هیچ کمبود یا مشکلی نداشتیم و در دهه 60 اینطور نبود. اگر چنین وزارتخانه ای داشته باشیم، هیچ رشد جمعیتی ندیده ایم.

واقعیت این است که سطح دانش عمومی و آگاهی مردم نسبت به حقوق اولیه انسانی که با اراده آنها متولد می شود افزایش یافته است و می ترسند که آیا می توانند این حقوق را تامین کنند یا نه. یعنی تا 50 سال پیش نگران این نبودند که چرا مرا به دنیا آوردی و اساساً چنین صحبتی صورت نگرفت.

در دنیای امروز حتی اگر گفته نشود این سوال در ذهن ایجاد می شود. نکته دیگر این است که حالا زن و مرد با هم تصمیم می گیرند که بچه دار شوند یا نه. در دنیای ماقبل مدرن، زنان سنتی در این زمینه چندان تعیین کننده نیستند نبود.

ایجاد ترس در مسائل سیاسی، اجتماعی و فرهنگی برای میانه‌رو شدن و تسلیم‌کردن مردم باعث شده است که در بچه‌دار شدن، معتدل‌تر شوند و این مشکل با اعتبار و انگیزه‌ها به هیچ وجه قابل حل نیست.

مهمتر از آن، برخی از افراد مشکلات اقتصادی ناشی از داشتن چند فرزند را تجربه کرده‌اند و تنها انگیزه‌ای که می‌تواند آنها را به داشتن فرزند تشویق کند، آن چیزی است که به‌عنوان منفعت می‌دانند، آن را به عنوان یک مزیت تلقی نکنید.

تعریف دارایی نیز نسبت به گذشته تغییر کرده و فرزند دیگر دارایی محسوب نمی شود. داستان به این محدود نمی شود و از آنجایی که قبلا ۲۰ دلیل در این زمینه آورده ام، آن ها را تکرار نمی کنم.

4- در پیشنهاد آقای حددادال این نکته لحاظ نشده است یکی یکی از ناموفق ترین تجربه ها در تاریخ 45 ساله جمهوری اسلامی، تأسیس وزارتخانه های جدید بود.

علاوه بر این، اکثریت قریب به اتفاق وزارتخانه‌های تازه‌تاسیس یا زنده نماندند یا در وزارتخانه دیگری ادغام شدند: وزارت صنایع سنگین، معادن و فلزات، برنامه و بودجه (به عنوان یک وزارتخانه متشکل از 9 سازمان)، جهاد سازندگی، سپاه (وزارت او). و همکاری تنها چند نمونه است و به طور قطع می توان گفت که به جز وزارت اطلاعات، وزارتخانه جدیدی در جمهوری اسلامی تأسیس نشد و وزارت اطلاعات جدید ایجاد شد تا خاطره تلخ سازمان امنیت در رژیم پهلوی به یادگار بماند. نخواست تکرار شود و مجتهدی در رأس آن قرار گرفت و یکی از اعضای حکومت منصوب شد.

با توجه به این موضوع، چگونه می‌توانند انتظار داشته باشند که وزارت رشد جمعیت باقی بماند در حالی که اکثریت قریب به اتفاق سایر وزارتخانه‌ها منحل شده یا ادغام شده‌اند؟

5- اگر هدف نهایی افزایش جمعیت باشد، می توان تصمیمات فوری و عاجل گرفت و به وزارتخانه ای سپرد که نتواند به سرعت با این روند قانونگذاری کنار بیاید. راهکارهایی که شاید در نگاه اول متناقض و غیرعملی به نظر برسد، اما می توان به مواردی اشاره کرد; مثلاً اصلاحات قانونی در حوزه زنان.

چرا یکی یکی از مهم ترین دلایل عدم ازدواج، بچه دار شدن یا رضایت بعد از آن دختران است یکی زیرا اگر بنا به دلایلی نخواهند ادامه دهند به راحتی از این اجبار فرار می کنند و البته این کار بدون فرزند یا با تک فرزند آسانتر است. رسیدگی به این موارد نسبت به راه اندازی وزارتخانه راه حلی مقرون به صرفه تر است، در حالی که از نظر اداری می توان با راه اندازی معاونت در وزارت ورزش و جوانان، آن را به صورت بروکراسی پوشش داد.

6- بعید است آقای حداد با نظر وزیر کشور و حضور 8 درصدی در انتخابات میان دوره ای 22 موافق باشد. اردیبهشت ماه شادی مشکل ربطی به نگاه سیاسی به همه مسائل ندارد، بلکه در این است که با ورود نسل های جدید به عرصه، فاصله آنها از قرائت رسمی بیشتر می شود و می توانیم تصور کنیم که سن کجاست. 8 درصد

بنابراین توصیه یا تلاش برای افزایش جمعیت از منظر امنیت ملی با تعریف بنیادگرایی رادیکال مغایر است. از این منظر تعداد افراد ناراضی افزایش می یابد و در انتخابات بعدی مخرج کسر بیشتر و چهره آن کمتر می شود. به طوری که کمتر از 700 هزار نفر از 7.5 میلیون واجد شرایط در انتخابات اخیر شرکت کردند و از این منظر طبیعی است که اگر آن 7.5 میلیون نفر به 9 یا 10 نفر برسند، 700 هزار نفر به 2 میلیون نفر نمی رسند.

7- بدنه دولت بیش از پیش با کمبود مدیران و کارشناسان مجرب مواجه می شود زیرا جناح حاکم بیشتر به جذب نیروهای وفادار یا با تجربه در ستادهای انتخاباتی می اندیشد و با این دیدگاه می توان تصور کرد که وزیر، معاونین، مدیران کل چه چیزی را در نظر می گیرد. و کارکنان وزارت رشد جمعیت نگاه خواهند کرد. به عبارت ساده تر، ترس این است که وزارت جدید، حتی با یک نام قانونی، برای جلوگیری از دست پسرعموهایی که هنوز به کف قدرت و ثروت نرسیده اند، وارد عمل شود! اگرچه نمی‌توان پیشاپیش قضاوت کرد که آیا این پدیده در جاهای دیگر رایج است، اما نمی‌توان با شک و تردید به ماجرا نگاه کرد، حتی اگر پیشنهاد دهنده چنین سبیل‌هایی به سر نداشته باشد.

8- از قضا می توان گفت این بیم وجود دارد که وزارت رشد جمعیت به جای هدف گذاری، از جمعیت بکاهد. واقعیت این است که وزارت ارتباطات متهم به ایجاد محدودیت در ارتباطات است و هر چقدر هم قسم بخورند که در فیلترینگ و محدود کردن ارتباطات نقشی ندارد، در مرکز این اتهام قرار دارد و یا وزارت ارتباطات را بیش از که به عنوان بستری برای کنترل، سانسور و بررسی تولیدات فرهنگی.

تاریخچه وزارت کشور و سازمان ها هم همینطور است و با توجه به این بدبینی چه تضمینی وجود دارد که خروجی این وزارتخانه در رشد جمعیت با مضمون آن – رشد جمعیت – یکی باشد، اگر بر وارونگی مسلط باشیم و در سال جهش تولید، قرارداد دو میلیارد یورویی برای خرید اتوبوس برقی از چین بسته شده است، ما به خود می بالیم. ، کاهش جمعیت شکل می گیرد.

9- اگر رشد جمعیت دغدغه اصلی است، چرا اطمینان حاصل نمی‌شود که هر ایرانی در منطقه‌ای که خانواده‌اش برای دهه‌ها در آن ساکن شده‌اند، مسکن مناسب داشته باشد و از قبل به آنها اطمینان داده نشود؟ وزارت رشد جمعیت می خواهد چه کار کند که مثلاً از کمیسر رشد جمعیت در وزارت ورزش و جوانان یا زیر نظر کمیسر رئیس جمهور در امور زنان و خانواده نمی آید؟

10- در نهایت، حتی در کره جنوبی، ایده ایجاد و تأسیس وزارت رشد جمعیت تضمینی برای موفقیت نیست. این یک بحران جهانی است و ناشی از تمایلات بشر مدرن است که بیشتر در جوامع صنعتی یافت می شود و مثال کره جنوبی، اتفاقاً نشان می دهد که انگیزه های اقتصادی، اگر راهگشا بودند، به آنجا می رفتند. . تا زمانی که دولت تغییر سبک زندگی ایرانیان را به رسمیت نشناسد و با اکثریتی که از این وضعیت ناراضی هستند وارد گفت و گو نشود، توصیه به بچه دار شدن حتی با وعده زمین و زمین نتیجه ای نخواهد داشت. دانش یا زیر نظر وزارت رشد جمعیت. مردان و زنان جوان به سمت تشکیل خانواده و سپس بچه دار شدن کشیده می شوند تا احساس کنند متعلق به خود هستند و به ترک کشور خود فکر نکنند.

تا زمانی که این احساس – چه درست و چه نادرست – حاکم باشد، وزارت رشد جمعیت کاری از پیش نخواهد برد. راز در احساس تعلق نداشتن و خسته بودن از رنج نهفته است که همه چیز نیست، اما بخش مهمی از آن بی دلیل به آنها تحمیل شده است.

21302