ترسناک ترین آزمایش در تاریخ مدرن؛ در زندان استنفورد چه گذشت؟/ عکس

تینا مزداآزمایش زندان استنفورد یکی از معروف ترین و خطرناک ترین آزمایش های روانشناختی است که تاکنون انجام شده است. در سال 1971 در دانشگاه استنفورد، دکتر. در این آزمایش زیر نظر فیلیپ زیمباردو، زیمباردو و تیمش می خواستند ببینند که آیا می توان از ویژگی های شخصیتی زندانیان و نگهبانان برای درک علت رفتار بد در زندان های آمریکا استفاده کرد یا خیر.

بیشتر بخوانید:

زیمباردو و همکارانش به فرآیندهای روانی که در نقش نگهبان و زندانی در انسان رخ می دهد علاقه مند بودند. بنابراین زندانی در زیرزمین بخش روانشناسی ساختند و به یک روزنامه محلی اعلام کردند که برای آزمایش روانشناسی به تعداد زیادی افراد واجد شرایط نیاز دارند و برای شرکت در آن هزینه خواهند پرداخت. از بین 75 نفری که به این آگهی پاسخ دادند، 24 نفر با سلامت جسمی و روانی فوق العاده عادی و در شرایط خوب انتخاب شدند. خود زندان در زیرزمین بخش روانشناسی بود. او به عنوان یک دانشجوی کارشناسی و عضو هیات تحقیقاتی، “رئیس زندان” و زیمباردو “سرپرست” یا سرپرست زندان بود. زیمباردو مجموعه ای از شرایط خاص را به نامزدها ارائه کرد که امیدوار بود بتواند سردرگمی، مسخ شخصیت و مسخ شخصیت را تشدید کند.

داوطلبان باید دانش آموز، سفیدپوست، طبقه متوسط، از نظر فکری بالغ، از نظر عاطفی پایدار، عادی و باهوش باشند و اهل ایالات متحده و کانادا باشند. هیچ یک از آنها سوابق زندان نداشتند و به نظر می رسید که همه آنها دارای اصول و ارزش های اخلاقی مشابهی بودند. 12 نگهبان و 12 نفر دیگر با طناب یا طناب زندانی شدند. زیمباردو با اداره پلیس محلی صحبت کرد و آنها موافقت کردند که در این آزمایش با او همکاری کنند.

در حالی که “زندانی ها” در منازل خود در نقاط مختلف شهر زندگی می کردند، خودروی پلیس به طور غیرمنتظره ای جلوی خانه آنها پارک شد، پلیس با لباس پلیس به آنها دستبند زد، چشمان آنها را بستند و آنها را به زندان مصنوعی بردند، در حالی که آنها تحت بازرسی قرار گرفتند. با لباس های گشاد و لباس های تنگ. کلاه، تا در عذاب همیشگی باشند. نگهبانان با شماره هایی به زندانیان زنگ زدند و این شماره ها را روی لباس زندانیان دوختند. یک زنجیر به پاهای آنها بسته شده بود تا به آنها یادآوری شود که بازداشت هستند.

به کسانی که نقش نگهبان را بازی می کردند لباس خاکی، باتوم، سوت، عینک انعکاسی و اسلحه می دادند، اما به آنها گفته می شد که می توانند زندان را هر طور که می خواهند اداره کنند، اما حق ندارند، فقط به شکل باتوم های چوبی. از تنبیه بدنی استفاده کنید. هدف از این مطالعه نشان دادن مواضع نگهبانان بود. به نگهبانان لباس و شلوار خاکی رنگی مشابه داده شد. این لباس ها از یک فروشگاه لباس نظامی خریداری شده است. عینک های آینه ای نیز برای جلوگیری از “تماس چشمی” ارائه شد.

نتایج آزمایش شگفت‌انگیز بود، پس از چند روز بیشتر نگهبانان رفتار خشن سادیستی از خود نشان دادند و این به قدری جدی بود که آزمایش پس از 6 روز از ترس خارج شدن اوضاع متوقف شد. برخلاف تمام نوشته‌هایی که در مورد آزمایش استنفورد آدام نوشته شده است، A Promising History طرف دیگر ماجرا را بیان می‌کند. آنچه قابل توجه است این است که بیشتر محافظان دادگاه تمایلی به استفاده از اقدامات شدید ندارند. دو سوم از شرکت در بازی های مزاحم دیگر خودداری کردند. سومی با زندانیان مهربان بودند. و این موضوع زیمباردو و تیمش را آزار داد. یکی از نگهبانان قبل از شروع آزمایش استعفا داد و گفت که نمی تواند دستورالعمل ها را دنبال کند. می توان فرض کرد که اکثر مردم همچنان که زیمباردو به خوبی پرداخت می کند، ادامه می دهند.

آزمایش زندان استنفورد قدرت فوق‌العاده موقعیت و همچنین قدرت هنجارهای سازمانی را در محیط‌هایی مانند زندان نشان داد. از آنجایی که شرکت کنندگان به طور تصادفی در نقش یک زندانی یا نگهبان قرار می گیرند. بنابراین، هیچ چیزی در شخصیت یا زندگی نامه آنها وجود نداشت که بتواند رفتار آنها را توضیح دهد. در حالی که آنهایی که به عنوان نگهبان و زندانی عمل می کردند آزاد بودند هر طور که می خواهند عمل کنند، تعاملات بین گروهی اغلب منفی، خصمانه و غیرانسانی بود. این کاملا شبیه چیزی است که در زندان های واقعی می بینیم. این یافته ها نشان داد که خود وضعیت زندان به قدری بیمارگونه است که می تواند رفتار افراد عادی را مختل کند و آنها را به کانال دیگری بیاندازد.

227323