ما می دانیم که گوشی های هوشمند به دختران آسیب می رسانند، پس چرا اقدامی نمی کنیم؟

بعد- در این هفته، گزارشی از سوی اندیشکده Policy Exchange در لندن (نزدیک به طیف راست میانه) منتشر شد. این گزارش نشان می دهد که دانش آموزان مدارس متوسطه با ممنوعیت حمل و استفاده از تلفن های هوشمند در امتحانات GCSE* خود دو نمره بهتر از دانش آموزان مدارسی هستند که سیاست های سخت گیرانه تری در مورد حمل و استفاده از تلفن های هوشمند دارند.

به گزارش اسپکتیتور، به طور کلی، مدارسی که ممنوعیت شدیدتری برای استفاده از تلفن همراه یا همراه داشتن آن با دانش آموزان وجود دارد، نسبت به مدارسی که سخت گیری کمتری دارند، وعده های غذایی رایگان بیشتری به دانش آموزان ارائه می شود. اما در عمل، دستورالعمل دولت بریتانیا در فوریه گذشته برای مدارس برای محدود کردن استفاده از تلفن همراه دانش آموزان تفاوت چندانی نداشت. تنها 11 درصد از مدارس در انگلستان و ولز از نظر فیزیکی دانش آموزان را از تلفن همراه در ساعات مدرسه دور می کردند. ما در مدارس از هم جدا هستیم و همه می دانیم که فقط حمل یک گوشی هوشمند برای دانش آموزان می تواند حواس آنها را پرت کند و حواس آنها را از مطالعه منحرف کند.

در عین حال بحث در مورد اینکه کدام نهاد و شخص مسئول این موضوع است ادامه دارد. فناوری های بزرگ، مقررات دولتی، سیاست های مدرسه، والدین یا خود کاربران. برخی افراط می کنند. به عنوان مثال، در حالی که یک مدرسه تعداد دروس روزانه را به 12 ساعت افزایش می دهد تا دانش آموزان خود را مجبور به ترک اعتیاد به دیجیتال کند، مهم ترین دلیل پشت این ارتباطات در مغز فرزندان ما را نادیده می گیرد. الگوریتم های رسانه های اجتماعی ساده ترین راه برای توضیح این موضوع، نگاهی به ماهیت جنسیتی اپیدمی سلامت روان در میان جوانان است.

نتیجه یک نظرسنجی انجام شده در ایالات متحده نشان می دهد که 57 درصد از دختران نوجوان می گویند: “غمگینی یا ناامیدی را تجربه می کنند.” این نرخ در سال 2011 36 درصد بود. 30 درصد اکنون می گویند که به طور جدی به خودکشی فکر می کنند. این نرخ در سال 2011 19 درصد بود. میزان گزارش شده افسردگی و اضطراب در پسران چندان بالا نیست و افزایش این میزان از سال 2011 نیز کمتر است.

برخی ممکن است استدلال کنند که دختران بیشتر از پسران از مشکلات روانی رنج می برند. اطلاعات مربوط به خودکشی از بیمارستان ها در نرخ محاسباتی ذکر شده قبلاً لحاظ نشده است. در ایالات متحده، کودکان و نوجوانانی که برای افکار خودکشی یا اقدام به خودکشی به بیمارستان مراجعه می‌کنند بین سال‌های 2008 تا 2015 تقریباً دو برابر شده است که بیشترین افزایش برای دختران و نوجوانان است.

الگوی مشابهی در کشورهای دیگر وجود دارد: در کانادا، دختران 15 تا 17 ساله دو برابر بیشتر از پسران همسن به دلیل مشکلات روانی در بیمارستان بستری می شوند. در نروژ، 29 درصد از دختران نوجوان گزارش می دهند که مشکلات افسردگی و همچنین اضطراب را تجربه می کنند. برای پسران نوجوان، این میزان تنها 10٪ است. مطالعه ای در نروژ نشان می دهد ممنوعیت استفاده و حمل تلفن همراه در مدارس به طور قابل توجهی سلامت روانی و پیشرفت تحصیلی دختران را بهبود می بخشد، در حالی که تأثیر کمی بر پسران دارد.

نتایج نظرسنجی نشان می دهد که دختران زمان بیشتری را با گوشی های هوشمند خود می گذرانند. نتیجه یک مطالعه سوئدی نشان داد که 60 درصد از دختران نوجوان استفاده بیش از حد از تلفن هوشمند را گزارش کردند، در حالی که تنها 35 درصد از پسران نوجوان این میزان را گزارش کردند. اما با فرض اینکه سیاست‌های مدرسه بر پسران و دختران یکسان تأثیر می‌گذارد و والدین بدون توجه به جنسیت از تلفن‌های هوشمند فرزندانشان به روش‌های مشابهی استفاده می‌کنند، این تفاوت‌های سلامت روان باید با چیز دیگری توضیح داده شود: نوع محتوایی که آنها مصرف می‌کنند.

اینجاست که الگوریتم وارد عمل می شود. الگوریتم ها به جای انعکاس تقاضا، تقاضا را ایجاد می کنند. این باعث می شود فکر کنیم که رسانه های اجتماعی به جای دستکاری تقاضا، علایق ما را نشان می دهند. به عنوان مثال، می‌دانیم که الگوریتم‌های اینستاگرام، دختران نوجوان را هنگامی که با تصاویر مرتبط با تناسب اندام درگیر می‌شوند، به سمت سیل محتوای کاهش وزن هدایت می‌کنند، حتی اگر مختصر باشد.

ما همچنین می دانیم که احتمال آسیب رساندن به خود و اطلاعاتی در مورد تصویر بدن آنها بیشتر است. این نگران‌کننده است که حتی اگر دختران جوان در معرض محتوای افراطی قرار نگیرند، ماهیت فرمولی و خود محدودکننده الگوریتم‌های رسانه‌های اجتماعی همچنان چارچوب مرجع آنها را محدود می‌کند. به عنوان مثال، نتیجه یک مطالعه نشان داد که 68 درصد از دختران نوجوان اظهار داشتند که علاقه آنها به رسانه های اجتماعی محدود به زیبایی، مد و برنامه های تلویزیونی واقعیت است. این احتمالاً تأثیر منفی بر اعتماد به نفس آنها خواهد داشت.

در مقابل، بیان شد که اکثریت پسران به موضوعاتی مانند ورزش، فناوری، سیاست و تجارت علاقه دارند. البته، برخی از دختران فعالانه به دنبال این نوع محتوا هستند، اما به سختی می توان گفت که چقدر از این جستجو عمدی است و چقدر توسط الگوریتمی تحمیل شده است که “دختران اینطوری” را فرض می کند.

در حال حاضر ده ها مطالعه وجود دارد که ارتباط بین استفاده از گوشی هوشمند و هرگونه تغییر منفی در رفتار را اثبات می کند: خواب ضعیف، تمرکز ضعیف، سلامت روانی ضعیف و مهارت های اجتماعی ضعیف. در نتیجه، داده های تجربی در این زمینه در حال افزایش است، اما کمی انجام می شود و راه حل هایی در نظر گرفته می شود. تا زمانی که ما کاری نکنیم، جوانان، به ویژه دختران جوان، همچنان رنج خواهند برد.

* آزمون GCSE در پایان سال تحصیلی یازدهم در انگلستان برگزار می شود. دانش آموزان با شرکت در این آزمون گواهینامه عمومی دوره متوسطه را دریافت می کنند و آن مرحله را به پایان می رسانند.