یک ژن در همه جا دخیل است. حتی زمانی که از موسیقی لذت می برید!
به گزارش خبرگزاری مگتو، بر اساس مطالعه روی هزاران دوقلو همسان و غیر همسان، لذت ما از موسیقی ممکن است تا حدی به دلیل ساختار ژنتیکی ما باشد.
بر اساس گزارش زومیت، لذتی که فرد از یک آهنگ می‌گیرد، به تأثیر آن بر واکنش‌های عاطفی، توجه و توانایی اجتماعی شدن مربوط می‌شود. سطح لذت می تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد، اما در مورد دلیل این تفاوت اطلاعات کمی وجود دارد.
به گزارش نیوساینتیست، دکتر جاکومو بیگناردی در موسسه روانشناسی ماکس پلانک در هلند بیش از 9000 دوقلو (5400 دوقلو همسان و 5600 دوقلو غیر همسان) را مورد مطالعه قرار داد تا نقش ژنتیک در میزان لذت هر فرد هنگام گوش دادن به موسیقی را بررسی کند.
دوقلوهای همسان دقیقاً ژنوم یکسانی دارند. اما در دوقلوهای غیر همسان، مانند همه خواهر و برادرهای بیولوژیکی که دوقلو نیستند، فقط نیمی از ژنوم یکسان است. همه دوقلوهای مورد مطالعه، که بین 37 تا 64 سال سن داشتند، در یک خانواده بزرگ شدند. بنابراین شرایط محیطی مشابهی را در طول رشد تجربه کردند.
دوقلوها در تحقیقات ژنتیکی بسیار مهم هستند. اگر از دوقلوهای همسان (با ژنوم یکسان) که در یک محیط بزرگ شده اند استفاده کنیم و آنها را با دوقلوهای همسان که در محیطی متفاوت بزرگ شده اند مقایسه کنیم، می توانیم تأثیر محیط را ببینیم و با استفاده از دوقلوهای همسان که در یک محیط بزرگ شده اند. با دیگران – مقایسه دوقلوهای همسان که در یک محیط بزرگ شده اند، تأثیر ژن ها را به ما می گوید.
برای بررسی ارتباط بین لذت موسیقی و ژن ها، محققان ابتدا از دوقلوها خواستند که پرسشنامه پاداش موسیقی بارسلون را پر کنند. این پرسشنامه میزان لذت آنها از موسیقی را ارزیابی می کرد. برای مثال، از شرکت کنندگان خواسته شد تا سطح موافقت یا مخالفت خود را با جملات ارائه شده نشان دهند. جملاتی مانند “وقتی موسیقی را با کسی به اشتراک می گذارم، ارتباط خاصی با آن شخص احساس می کنم” و “در اوقات فراغت به سختی به موسیقی گوش می دهم.”
سپس محققان از یک روش آماری برای تجزیه و تحلیل سهم نسبی ژنتیک و عوامل محیطی در تفاوت های موسیقی بین شرکت کنندگان استفاده کردند.
تحقیقات نشان می دهد که ژنتیک احتمالاً نقش مهمی در میزان لذت موسیقی دارد. در این مطالعه میزان لذت و تأثیر موسیقی در دوقلوهای همسان بیش از دو برابر بیشتر از دوقلوهای غیر همسان بود.
در بخش دیگری از این تحقیق، محققان توانایی شرکت کنندگان در تمایز بین ملودی ها، ریتم ها و صداهای مختلف را آزمایش کردند. آنها دریافتند که تأثیر آشکار ژنتیک بر لذت موسیقی لزوماً با استعداد موسیقی مرتبط نیست. این بخش از تحقیق تأثیر ژن ها بر لذت موسیقی یا استعداد موسیقی را بررسی نکرد، بلکه رابطه بین تأثیرات ژن هایی را که بر لذت موسیقی تأثیر می گذارد بر استعداد موسیقی بررسی کرد.
شناسایی ژن مسئول یک صفت پیچیده انسانی دشوار اما ممکن است. یک اسکن گسترده ژنومی از درختان خانواده فنلاند نشان داده است که استعداد موسیقی با چندین منطقه کروموزومی در ژنوم انسان مرتبط است. نتایج سایر مطالعات نشان داد که استعداد موسیقی دارای مولفه های ژنتیکی قوی است.
دکتر پیتر هریسون از دانشگاه کمبریج درباره این مطالعه می‌گوید: «فکر می‌کنم این یافته کاملاً بحث‌برانگیز است که توانایی موسیقی می‌تواند مبنای ژنتیکی داشته باشد.» این توضیح ساده ای برای استعداد ذاتی موسیقی برخی از افراد است که می توانند توانایی های شگفت انگیزی را از سنین پایین ایجاد کنند. بنابراین، به گفته هریسون، “جالب است که چنین تاثیری در این تحقیق پیدا شود.”
یافته های جدید قطعه جدیدی را به این معمای اضافه می کند که چرا موسیقی می تواند چنین تأثیر قدرتمندی بر افراد خاص داشته باشد. به گفته محققان: “نتایج تحقیقات راه حل های جدیدی برای استفاده از تفاوت های فردی برای درک زیست شناسی جنبه کلیدی رفتار انسان ارائه می دهد.”
اما یک دانشمند بر این عقیده است که تأثیرات فرهنگی بر لذت موسیقی را نباید دست کم گرفت. نیک کالینز دانشگاه دورهام در بریتانیا می‌گوید: «ممکن است یک جزء ژنتیکی زیربنای توانایی‌ها و ترجیحات شنیداری خاصی وجود داشته باشد. اما تأثیرات فرهنگی قوی بر پیشرفت موسیقی را نمی توان تنها به ژنتیک نسبت داد.
227227
